به‌تازگی طرح نصب دوربین‌های پایش تصویری در اکثر شهرهای کشور در دستور کار فرمانداری‌ها قرار گرفته است. در کلان‌شهرها و شهرهای بزرگ، تعداد دوربین‌های بیشتر و در شهرهای کوچک هم به نسبت قراراست تعداد دوربین‌های کم‌تری نصب شود.
«در سال ۱۳۵۷ در ایران ما، به ازای هر صد هزار نفر جمعیت، کمتر از ۱۴ نفر زندانی داشته‌ایم، در حالی که اکنون دربرابر هر صد هزار نفر بیش از ۲۰۰ زندانی داریم.» (اقتصاد سیاسی، مناقشه اتمی ایران، محسن رنانی)
طی دست‌کم سه دهه، جمعیت کشور ما؛ حداکثر ۳ برابر، و در همین زمان تعداد زندانیان کشور ما دست‌کم ۱۵ برابر شده است.
این آمار مربوط به دست‌کم ۱۰ سال پیش است و در حال حاضر جمعیت زندانیان کشور دست‌کم ۲۰ برابر آمار سال‌‌های نخست پیروزی انقلاب است.
این افزایش زندانی که معنای دیگر آن افزایش بزه و تخلف و فساد است، در حالی اتفاق افتاده که تکنولوژی رو به توسعه و افزایش بوده‌است، آن‌هم به مقیاس بسیار بالا، اما توسعه تکنولوژی نتوانسته‌است جلو افزایش تساعدی جرم را بگیرد، سهل است برخی مواقع به افزایش جرم هم منجر شده‌است.
در سال ۵۷ که در ایران به ازای هر صد هزار نفر جمعیت ۱۴ نفر زندانی داشتیم، دوبین‌های مداربسته پایش تصویری هنوز اختراع نشده بود. شاید ما راه را اشتباه رفته‌ایم و اکنون هم اصرار داریم همان روش چند دهه گدشته را طابق‌النعل‌بالنعل ادامه دهیم.
این روزها نماهنگ کوتاهی در شبکه‌های اجتماعی از یک سخنران عرب پخش می‌شود با این مضمون که «چین» صدها سال پیش با هزینه بسیار گزاف «دیوار بزرگ چین» را برای جلوگیری از حمله بیگانگان طی چندین سال ساخت.
اما در همان ۱۰ سال نخست بعد از ساخته‌شدن این دیوار، چین سه بار مورد تعرض و حمله قرارگرفت. چون مهاجمان به راحتی به نگهبانان دروازه‌ها «رشوه» می‌دادند و نگهبانان دروازه‌ها را به روی آن‌ها می‌گشودند.
در این نماهنگ سخنران اشتباه بزرگ چین را «ساخت دیوار» معرفی می‌کند، در حالی که باید «نگهبان» می‌ساختند.
البته که «دیوار» و «نگهبان» در این نماهنگ استعاره‌هایی از اسلحه و انسان هستند و در ادامه هم سخنران اشاره می‌کند که جامعه‌ای که در آن سه رکن «خانواده»، «آموزش» و «اسطوره» تقویت نشده باشد، با فرض داشتن بلندترین دیوارها و قوی‌ترین سلاح‌ها، باز هم امن نخواهد بود.
جامعه امن «انسان امن» می‌خواهد و انسان امن، انسانی است که نه نیازی به «رشوه دادن» دارد، نه «رشوه‌گرفن».
مولی علی (ع) ۱۴۰۰ سال پیش گفته است: «از در خانه‌ای که "فقر" وارد شد، از پنجره‌ی آن "دین" خارج می‌شود.» فرد و جامعه فقیر نه‌تنها دین نمی‌توانند داشته باشند که امنیت و آرامش هم نخواهند داشت.
بیاییم یک‌بار هم به جای سرمایه‌گذاری بر روی دیوار و اسلحه و دوربین، روی انسان و آموزش انسان سرمایه‌گذاریکنیم. شاید جواب داد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر