درشماره ۱۶۸هفته‌نامه «چلچراغ» صفحه۱۳مقاله‌ای چاپ شده است با عنوان «سرسلسه عشق وجنون» در ليد مقاله نويسنده، آقای «پيربابايی» به عنوان يکی از مولوی شناسان معروف معرفی شده است. با هم قسمتی از مقاله را مرور مي‌کنيم :
....به گمان نگارنده -.....-دختر خانمی که اخيرا اشعار معروفی می‌گويد وظاهرا هم نابيناست به شدت تحت تاثير اشعارمولاناست چه به لحاظ تماتيک وچه به لحاظ وزن. به عنوان مثال اودر شعری سروده است:
توروچی جوری بکشم
توروچی جوری بکشم
نيست مداد مخملی
که طبق قوالب شعرفارسی دربحر؛ فعلاتن،فعلاتن،فعولن،مفعول(؟؟؟؟)سروده شده است. حالا همين قالب را در چهار پاره‌ای از مولوی بررسی می‌کنيم:
هنگام سپيده دم خروس سحری
دانی که چرا همی کند نوحه گری
يعنی که نمودنددر آيينه صبح
يک شام دگر زعمروتو بی خبری ........)
اولا: صحيح بيت آخرچنين است: از عمر شبی گذشت وتو بی خبری.
ثانيا: وزن نه بحر ترانه خانم «حيدرزاده» فعلاتن ...الخ نيست.
ثالثا: وزن معرفی شده اشتباه است.
رابعا: وزن رباعی: لا حول ولا قوت الا بالله است.
خامسا وازهمه مهم‌تر: اصلا رباعی فوق ـنه چهار پاره ـاز «مولوی» نيست واز رباعيات معروف «خيام» است.
از «عمو زاده خليلی» چنين سهل‌انگاری بعيد است.
تابعد
اگر به خانه من آمدي،براي من اي مهربان چراغ بياور(7چراغ) 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر