پنجشنبه، بهمن ۱۳، ۱۴۰۱

نامه سرگشاده مهدی نصیری به خامنه‌ای

  حضرت آقا! تو قدر آب چه دانی که در کنار فراتی؟ 

در حاشیه انتقاد رهبری از وضعیت اقتصادی کشور 

این که رهبری منتقد اوضاع اقتصادی کشور و رشد پایین اقتصادی باشند و تلویحا موضوع را به عملکرد دولت آقای «روحانی» یا دولت‌ها ربط بدهند، امر عجیبی است.

کیست که نداند دولت‌ها بویژه دولت «خاتمی» و «روحانی» و حتی دولت «هاشمی»، در اتخاذ سیاست‌های کلان اقتصادی و سیاست خارجی که نقشی بسیار اساسی در رشد و توسعه اقتصادی کشور می‌تواند داشته باشد، تقریبا مسلوب‌الاختیار بوده‌اند و همه تصمیمات کلان و راهبردی توسط رهبری اتخاذ می‌شده است.

مساله تحریم‌ها که علی‌رغم دفعات دیگر که از سوی رهبری و جریان ولایی، نعمت خوانده می‌شد، و این بار در یک چرخش، یکی از موانع رشد اقتصادی قلمداد شده، مرتبط با «برجام» است که از باء بسم‌الله و تاء تمت آن به اراده رهبری وابسته بوده و هست.

سیاست خارجی غرب‌ستیز و بلکه جهان‌ستیز جمهوری اسلامی که مانع سرمایه‌گذاری خارجی و گسترش «توریسم» به عنوان دو بستر بسیار ضروری برای رشد و توسعه اقتصادی به‌شمار می‌رود، به تصریح خود رهبری، تماما در ید قدرت مطلقه ایشان بوده است.

چه کسی بعد از امضای «برجام» در زمان دولت «روحانی» مانع ورود شرکت‌های آمریکایی به بازار ایران شد؟ و یکی از عوامل هوا کردن برجام توسط «ترامپ» همین امر بود.؟! 

چه نهادهایی دست به توریست‌ربایی در کشور می‌زنند تا با قدرت‌های غربی تسویه و تصفیه حساب کنند و در ازای آزاد‌کردن توریست‌های آمریکایی و اروپایی ربوده شده، دلار بگیرند؟ نهادهای تحت فرمان دولت یا رهبری؟

فرض می‌گیریم دولت‌ها و مشخصا دولت آقای «روحانی» در دهه ۹۰ قدرت و اختیارات داشت اما با سوء‌مدیریت و یا خیانت، اقتصاد کشور را به این روز سیاه نشاند و میلیون‌ها نفر را به فقر و فلاکت کشاند، خب سئوال این است که رهبری با این همه اختیارات و اهرم‌های نظارتی و قضایی و رسانه‌ای و انواع شوراهای قانون‌گذاری تحت امر و بالاتر از همه ولایت مطلقه، چرا مانع این سوء‌مدیریت و خیانت نشد؟

شورای نگهبان و نهادهای امنیتی، همان‌طور که مانع کاندیداتوری مرحوم «هاشمی» شدند، چرا مانع ریاست «روحانی» در سال ۹۲ و ۹۶ نشدند و اصلا چرا در همان سال ۹۲ حاکمیت یکدست انقلابی با اهرم نظارت استصوابی شکل نگرفت؟ 

وانگهی اکنون که یک‌سال‌ونیم از استقرار دولت انقلابی مفتخر به اطاعت محض و سربازی ولایت می‌گذرد، چرا علی‌رغم وعده‌های فراوان، نه تنها هیچ گشایشی در اقتصاد و معیشت مردم رخ نداده، بلکه روز‌به‌روز وضعیت تورم و گرانی و فقر اسفبارتر شده است؟

حضرت آقای خامنه ای! تو قدر آب چه دانی که در کنار فراتی!
نه شما و نه معاونان و مشاوران و سرداران شما و نه اعضای بلندپایه قوای سه‌گانه و نمایندگان شما در همه‌جا و امامان جمعه بعضا لاکچری منصوب شما و نه جوانان مومن انقلابی موجود در وزارت‌خانه ها و نهادها و سپاه سایبری و ....، طعم تلخ و تحقیرآمیز فقر و نداری و گوشت کیلویی ۳۵۰ هزار تومان و افزایش صد و دویست درصدی اجاره و رهن منزل را نمی‌چشید که این‌گونه مردم را تحت شدیدترین فشارهای اقتصادی و امنیتی قرار داده‌اید‌ و اکنون برای جبران کسری بودجه و یا امری دیگر، دستور مولد سازی اموال دولتی را در چارچوبی عجیب و با مدیریت رئیس ستاد اجرایی تحت امرتان داده‌اید که دود از کله و آه از نهاد کارشناسان و آگاهان و مردم بلند کرده است!

رهبر معظم! واقعا بر این باورید که گره اقتصاد کشور و ده‌ها گره دیگر به دست کسی جز شما می‌توانسته باز شود اما نشده است؟

البته این موضع انتقادی گرفتن فقط در یک صورت می‌تواند توجیه داشته باشد و آن این که تصمیم گرفته باشید خطوط قرمز انسداد آفرینتان را برداشته و دست به اصلاحات اساسی بزنید. خدا کند که چنین باشد و کشور را از فروپاشی، شورش و انقلاب - که در نامه خصوصی ارسالی به محضرتان در تاریخ ۶ شهریور امسال، کمتر از دو هفته مانده به جنبش مهسا، نسبت به آن هشدار داده بودم -  نجات دهید.

منبع: کانال نویسنده

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر