پیاده‌روی روی حقوق مردم
«جانشین فرماندهی یگان‌های انتظامی حفاظتی فراجا از مهار سرقت در ماموریت اربعین حسینی در سطح حوزه استحفاظی یگان‌های انتظامی حفاظتی فراجا خبر داد.»
همین لید در خبر، از هر زاویه که نگریسته شود (فارغ از مطالب بدنه خبر که در ادامه می‌آید) می‌تواند نوعی «خودزنی» برای فراجا محسوب شود.
این فرمانده انتظامی خواسته با شباهت‌یابی بین برخی «جعلیات» در مورد عزاداری‌های مربوط به امام سوم شیعیان ـ که تاکید می‌کند خلاف‌کاران هم تحت‌تاثیر قیام امام حسین، در دو ماه محرم و صفر «احترام» نگه می‌دارند و صبر می‌کنند تا این دو ماه بگذرد تا دست از «عابد و مسلمانا»شدن بردارند و دست به سرقت و خلاف بزنند ـ نوعی تاثیر ماوراء‌الطبیعی به این اطلاعیه خود بدهد.
البته همه آن روایت‌ها از «قاسم کبابی» و «اکبر قمارباز» و فلان عرق‌خوار و بهمان هرزه که در ایام محرم «خلاف» را «غلاف» می‌کردند، برساخته یا جعلیات شارلاتان‌های کاسب منبر و روضه و عقیده است.
والا به‌قول معروف: «ذات بد نیکو نگردد چون‌که بنیادش بد است» و برای این «ذات بد» و برای بدی‌کردن، فرقی بین صبح و شام و محرم‌الحرام و رمضان‌المبارک نیست. نفس اماره که امر به «خلاف» کند، خلاف‌کار به‌قول خودشان «غلاف ملاف» نمی‌شناسد و «خلاف» می‌کند.
اما جدای از این بحث روان‌شناختی و علمی در مورد ذات بشر، که امروزه شواهد بنیادین علمی، به‌شدت آن‌را پشتیبانی و تایید می‌کند، و در نقطه مقابل نقطه تاکید بر «خرافی‌بودن» باورهای پیش‌گفته می‌گذارد، خود این خبر نیز برای سکان‌داران امنیت و انتظامات جمهوری اسلامی آبروریزی بزرگ است.
در ادامه لید پیش‌گفته آمده که: «سردار "عباس مسعودی" با اعلام این خبر اظهارداشت [هنوز رسانه‌های ایران از استایل خبرنویسی صد سال گذشته پیروی می‌کنند] با توجه به اهمیت پیش‌گیری از سرقت "خصوصا در ایام اربعین حسنینی"» اگرچه به‌قول منطقیون «اثبات شیء نفی ماعدا نمی‌کند» اما خواهی‌نخواهی ذهن کنجکاو به این سمت هدایت می‌شود که یعنی پیش‌گیری از سرقت در ایام دیگر سال اهمیت ندارد، یا اهمیت کمتری دارد.
این در حالی است که برای نیروهای اجتماعی اعم از لشکری و کشوری نباید زمان خاص، زبان خاص، قومیت خاص، عقیده خاص یا ... امتیاز خاصی داشته باشد، و باید در هر شرایط زمانی و مکانی و اوضاع و احوالی، وظیفه خودشان را به بهترین شکل ممکن انجام دهند.
چون حقوق‌شان را از تمام جامعه می‌گیرند و نباید برای‌ِشان زمان و شرایط و امتیازی خاص، در ارائه خدمات، تفاوت ایجاد کند.
از سوی دیگر، آمار ارائه‌شده از سوی این فرمانده فراجا نشان می‌دهد که به‌قول مرحوم «ترکان» این بنده‌های خدا «عدد نمی‌شناسند» و با «قطعیت» و «نسبیت» و آمار آشنایی ندارند که ناغافل موفقیت نیروهای تحت امر یا در حوزه استحفاظیه را در کاهش سرقت «۱۰۰٪» و قاطعانه اعلام می‌کند.
هر کسی می‌داند که همیشه متخلفین، یک‌گام از تمام تدابیر و پیش‌بینی‌ها جلوترند، و با همه دقت و وسواس و تدبیر، باز هم هیچ نیرویی قادر به موفقیت «قطعی، مطلق و صددرصدی» نیست.
دست‌کم آن‌ها که عدد می‌شناسند، در این مواقع به موفقیت‌شان معدلی نمره می‌دهند و نمره آن‌را نزدیک به مطلق اعلام می‌کنند، نه مطلق صددرصد.
اگرچه باور همان نزدیک به مطلق هم برای مردم یا آگاهان و افکار عمومی سخت است.
سردار اعلام کرده که هیچ سرقتی از ماشین‌های پارک‌شده در پایانه‌های مسافربری، فرودگاه‌ها، نزدیک مرز، راه‌آهن، و بنادر و کشتیرانی صورت نگرفته‌است.
خوب! نزدیک‌ترین پالسی که این فرمانده ناغافل به ذهن مخاطب مخابره می‌کند این است که «سارقان در کشور نیستند و برای راهپیمایی اربعین به عتبات سفرکرده‌اند.»
با این وصف اکثر شرکت‌کنندگان در مناسک نمایشی پیاده‌روی اربعین را بعد از بسیجی‌ها و یارانه‌بگیران و دلالان ارزهای سیاحتی زیارتی و شومن‌ها، سارقان تشکیل می‌دهند. هیچ هم دور از ذهن نیست.
وقتی در روضه‌های هر ساله حکایت‌ها از مردن شراب‌خواری که جلو هیئت صدای سگ درآورد و کشته‌شد و شب به‌خواب رئیس هیئت آمد که در اعلی‌علیین بهشت است و به رئیس هیئت گفت: «به امام حسین گفتم تو همه چیز داری الا سگ و آمدم در هیئت عوعو کنم که سگ امام حسین باشم و شما مرا کشتید و اما آقا شفاعت مرا کرد و الان در بهترین جای بهشت هستم.»
هیچ استبعادی هم ندارد که برخی از سارقین برای سهم‌بردن این بخش از بهشت موقتا «غلاف» کرده و به پیاده‌روی اربعین رفته باشند.
و اما اصل آبروریزی برای آن میان‌سطوری است که می‌شود از ناگفته‌های این فرمانده و در کل از گفته و ناگفته‌های حکم‌رانان جمهوری اسلامی خواند.
اگر فراجا قدرت دارد که در یک مقطع زمانی خاص، جلسه بگذارد و برنامه بریزد و تدبیر کند که نتیجه آن بشود کاهش صددرصدی سرقت در کشور، چرا همین نیرو در طول سال از این نشست‌ها برگزار نمی‌کند و از این برنامه‌‌ها نمی‌ریزد و از این تدبیرها بکار نمی‌بندد تا نرخ نه‌فقط «سرقت» که سایر جرم و جنایت‌ها و بگیر و ببندها را ـ نه یک‌باره و صددرصد ـ که با شیبی آرام و مطابق با واقعیتی که ذهن و افکار عمومی هم بپذیرد و تحسین کند، کاهش دهد و پایین بیاورد؟
حقیقت اما آن است که همچنان‌که کل برنامه «پیاده‌روی اربعین» چنان‌که بارها در زبان و بیان بزرگان کشور و شیعه عنوان‌شده، یک نمایش و شو عمومی برای نمایش اقتدار نداشته است، این خبر هم بخشی از همان پروپاگاندا و نمایش است.
اما وقتی افراط و تفریط دستور کار قرار می‌گیرد، حواس‌شان نیست که چه می‌گویند و مردم و افکار عمومی چه برداشت می‌کنند و ناخواسته و ناغافل چه رمزها از رازهای مگوی آنان گشوده می‌شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر