دوشنبه، آذر ۱۱، ۱۳۸۷

رسانه ایران رسانا نیست

هفته پیش در شرایطی که بمب خبر «بمبئی» و حوادث دردآور آن در تمام رسانه‌های معتبر دیداری و شنیداری جهان منفجر شده و بار دیگر یک یا چند گروه تروریستی جهانی پس از به خاک و خون کشیدن صد‌ها انسان، آب در خوابگه امپراتوری‌های بزرگ خبری و رسانه‌ای جهان انداخته بودند، ظاهرا کشور ایران و رسانه ملی آن را خواب مدال استقلال دکتر «غلامرضا فیروزآبادی» در ربوده بود و در حالی که بمبئی کانون توجه بزرگ‌ترین مجامع رسانه‌ای جهان بود، صد البته که خبر دریافت این مدال برای رسانه ملی ایران بسیار مهم‌تر و حیاتی‌تر از درد‌ها و تالمات قربانیان بمبئی!
و در شرایطی که اکثر مجامع جهانی سعی در کمک به بمبئی و قربانیان حوادث مربوط به آن داشتند، برنامه تفسیر روز و کار‌شناس مسائل شبه قاره (که ظاهرا بعد از آبروریزی آقای دکترکردان دیگر کار‌شناس شده‌اند به جای دکتر) به دنبال صید ماهی مقصود از آب گل‌آلود درد در بمبئی است. اینکه چه کسی یا کسانی یا چه کشور و گروههایی باعث و بانی ترور و خونریزی وحشیانه در بمبئی شده‌اند و لزوم شناسایی عوامل و گمانه‌زنی برای علت‌یابی این حادثه و حوادث مشابه البته که کار اشتباهی نیست. اما دستپاچگی رسانه ملی ایران در ردیابی و جستجوی جای پای دولت اسراییل و معرفی شتابزده آن کشور به عنوان عامل و بانی حوادث بیش از سایر رسانه‌های معتبر جهانی و پیش از موعد، حکایت از یک توهم و غفلت عمیق انسانی نزد سیاستمداران ایران معاصر است.
فراموش نمی‌کنیم خطیب جمعه تهران پیش از شناسایی و معرفی عناصر وزارت اطلاعات ایران به عنوان عوامل قتل‌های زنجیره‌ای جای پای بیگانگان را در حادثه جستجو می‌کرد و این جمله معروف که: «من باور نمی‌کنم «فروهر» را ایرانی کشته باشد.»
سر در سازمان ملل متحد به این بیت مزین است:
بنی آدم اعضای یکدیگرند
باید سردر سازمان ملل غیر متحد ایران نوشت:
بنی آدم اعضای خود می‌فروشند (۱)
_________________________________________________
پانویس
۱- مصرعی از سروده‌های اکبر اکسیر (زنبورهای عسل دیابت گرفته‌اند)

+ نوشته شده در دوشنبه یازدهم آذر ۱۳۸۷ساعت ۱۵: ۲۳ توسط علی مصلحی | آرشیو نظرات

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر