نامه دختر مرتضی حائری و عروس علامه طباطبایی به مراجع نسبت به ظلم حاکمیت

 بنام خداوند مهربان.
 با سلام و احترام، اينجانب، به سبب دْينى كه از نظر انسانى و شرعى بر گردن خود احساس مي‌كردم، خواستم كلامى چند با شما آقايان داشته باشم: شما، آیات عظام و حجج‌اسلام می‌توانید در این وانفسا و الامان مردم، از طریق قانون شرع و استدلال‌های شرعی و عرفی خودتان، حکومتی را که خود را اسلامی و شرعی می‌داند، محکوم کنید.

 شما از خیلی قبل می‌توانستید حکومت را به مصلحت‌اندیشی وادار کنید تا این سیستم ناعادلانه، اين‌همه ظلم و تعدی به حقوق مردم نکند.
همچنين می‌توانستید مسئولین دروغین حکومت را مجبور کنید تا خیلی کارها را نکنند و خیلی کارها را بکنند. اما در حال حاضر که حکومت مشروعیت خود را از دست داده است، بهترین وقت است برای فشارآوردن به رژیم، كه نه آبروی شما در خطر است و نه خونی به گردن شما می‌افتد، چرا كه اکثریت مردم مخالف سیستم هستند و اقدام شما شاید تا حدی جلوی خون‌ریزی را بگیرد.

 آیا آتش‌گشودن و کشتار مردم گرفتار و تشنه، مطابق با شرع اسلام است؟ آیا جلوگیری از واکسن سالم و خارجی به خاطر یک تفکر سیاسی غلط که در نتیجه آن گروه گروه از مردم هر روزه به هلاکت می‌رسند اسلامی است؟

 آیا مردمانی که با بی‌عدالتی و حکم ناروا با شکنجه و بیماری در زندان‌ها گرفتارند با دین سازگار است؟ شما علمای دینی به مردم مدیون هستید، آن‌ها سال‌های  دراز به شما رفاه و احترام و آبرو دادند، شایسته نیست در چنین روزی آنها را رها کنید.

 عدالت این نیست که شما و خانواده‌های شما و اطرافیان‌تان در راحتی و امنیت بسر برند ولی مردمی که سال‌ها شما را حمایت کردند در گرسنگی، تشنگی، بی‌خانمانی، ناامنی و وحشت باشند.
 اميد است  نياز جامعه را درك كنيد و چاره‌انديشي مناسبى نماييد.
 نجمه حايری يزدى، ۱۲ مرداد ۱۴۰۰