ساعت 9/45صبح می رسم تهران. بلافاصله خودم را می رسانم به مترو . متروی میرداماد را سوار می شوم .خیلی خبری نیست.یعنی نه واگنها شلوغ است و نه در این جمعیت اندک آثاری از دستبند،شال یا یک نماد سبز مشاهده می شود.اما می رسیم به ایستگاه پانزده خرداد که صدای زیبای «یا حسین میرحسین»در داخل ایستگاه به گوش می رسد و پس از توقف همه سوار می شوند و «یا حسین میرحسین» را با خود به واگن می آورند .ساعت ۱۰صبح است ایستگاه طالقانی پیاده شده ام و پیاده به سمت میدان هفت تیر می روم. با دوستم ساکن خیابان فرجام تهران تماس می گیرم و با او برای یک ساعت دیگر تقاطع شهید بهشتی و وزرا قرار می گذارم.صحبتم تمام نشده که گارد ضد شورش با تعدادقابل توجهی به سمت میدان درحرکتند.سریع می شوم شاید خبری باشد.نرسیده به میدان صدای بلند و پر تعداد«مرگ بر روسیه» به گوش می رسد.آفرین میدان به طور کامل سبز است و از همه طرف نه مثل مور و ملخ که مثل برگهای زیبای گل به طرف میدان سرازیرند مردمی که بوی شرافت می دهند و با صدای بلند شعار می دهند«یاحسین میرحسین»و سپس به دریای جمیعتی که در خیابان «کریم خان زند» گم می شوند ، می پیوندند.
سراشیبی خیابان مدرس را بالا می روم .یک راننده پراید به مردم نوید می دهد: «موسوی آمد» و جمعیت به سمت دریای خروشان محبت شتاب می گیرد.باید برای رسیدن به قرار پیاده بروم.اواسط خیابان یک بانوی میانسال ماشینش را از منزل خارج کرده و منظر دخترانش که مثل خودش نمادهای سبز دارند ایستاده و به ماشینهای در حال گذر علامت«V» پیروزی نشان می دهد و وقتی جواب می گیرد با شعف زاید الوصفی می گوید«ماهند این مردم .آفرین.احمقها می خواستند کلاه سر چه مردمی بگذارند» و یادم می آیدوحید دیروز می گفت : خبر داری سخنران پیش خطبه ها کیست؟ گفتم نه . گفت: آقای «احمدی نژاد» همان موقع به یاد سخنان آقای «صانعی» افتادم و حدیث:خدا را شکر که دشمنان ما را از احمقها قرار دادی!. احمقند که می خواهند این ملت هر روز دروغی جدید رااز آنها باور کنند.
به قول دوستی :آنروز که اینروزها را می تراشیدند آیا به فکر امروز می کردند؟
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و نهم شهریور 1388ساعت 5:27 توسط علی مصلحی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر