 |
| عکس از اينجا |
برای خودش استدلال‌هایی هم دارد که من خیلی از آن‌ها سر درنیاوردم یا نمی‌آورم.
مصاحبه و نظرات او با واکنش‌های مختلف (+) و منتقد از طرف کنش‌گران سیاسی داخل و خارج روبه‌رو شده، و هریک از زاویه‌ای نظرات و آرا او را به چالش کشیده (+) و نقد نموده‌اند. (+)
من با این‌که آیا حرف او در کل درست است یا نه، و این‌که آیا تحریم شکست خورد یا نخورد، یا درست بود یا نبود، فعلا کاری ندارم.
اما در قسمتی از مصاحبه، ایشان تعدادی از کنش‌گران سیاسی را به جعل بیانیه و دروغ‌گویی متهم می‌کند. من فرض را بر این می‌گذارم که حرف و ادعای ایشان راست است و وب‌سایت «کلمه» یا «جرس» یا اعضای شورای مرکزی راه سبز امید، بیانیه جعل نموده‌اند و در حالی که زندانیان سیاسی هوادار جنبش قصد شرکت گسترده و همه‌جانبه در انتخابات مجلس نهم را داشته‌اند، این‌ها در بیرون از زندان به نام آن‌ها بیانیه جعل کرده‌اند که ما در انتخابات شرکت نمی‌کنیم.
خوب مشخص و مسلم است که «جیمی‌کار‌تر» ریس‌جمهور سابق ایالات متحده آمریکا و اعضای سفارت سابق آن کشور در ایران، چنین دروغ‌ی نگفته و چنان بیانیه‌ای را جعل نفرموده‌اند.
ناگفته پیداست رئیس‌جمهور فعلی آمریکا و رؤسای جمهور ماقبل ایشان تا آقای «کار‌تر» هم این کار را نکرده‌اند.
و باز ناگفته پیداست که از زمانی که آقای «عبدی» از دیوار سفارت آن کشور بالا رفت و آن‌جا را به اتفاق دوستانش اشغال کرد، تا کنون سفیر و سفارت و کارداری نمانده و نبوده‌است که در کار آن جعل و دروغ دخالتی داشته باشند.
این بیانیه مسلما توسط اصول‌گرایان هم نوشته و جعل‌نشده و آن دروغ توسط آن‌ها ساخته نشده. هرچه هست به قولی از قامت ناساز بی‌اندام دوستان دیروز و رفقای گرمابه و گلستان آقای «عبدی» است.
چرا آقای «عبدی» یک‌بار انقلابی عمل نمی‌کنند و از دیوار سفارت‌ِشان بالا نمی‌ورند و اسناد دروغ و جاسوسی و جعل بیانیه آن‌ها را چاپ نمی‌کنند، تا همچون حماسه اشغال سفارت که ۳۲ سال است ملت از برکات آن متنعم‌اند و بر دنیا سیادت می‌کنند، امروز هم منتفع شوند و آقایی کنند؟
آیا وقت آن نرسیده است که آقای «عبدی» هم‌چنان‌که شجاعانه دریافت نباید با «مشارکت» باشد و به ناگاه همه سوابق سوپر انقلابی و اصلاح‌طلبی خود را بوسید و کنار گذاشت، یک‌بار هم شجاعت به‌خرج داده و بدون توجیه و تفسیر اعلام کند که از دیوار سفارت بالارفتن کار اشتباهی بود و از جامعه جهانی و از ملت آمریکا و از مردم ایران که سخت‌ترین تاوان‌ها را برای آن پرداخته و می‌پردازند، عذرخواهی کند؟
اتفاقا من هم با آقای «عبدی» همراه و همدل هستم. جعل و دروغ و بیانیه‌سازی و از این نوع کارها، الی ماشا‌الله طی ۳۲ سال گذشته در کشور ایران و تحت نام اسلام و انقلاب و نظام وجود داشته است، اما رای‌دادن آقای «خاتمی» و ایشان در انتخابات مجلس نهم به کم‌رنگ شدن و رفع آن کمک که نمی‌کند هیچ، مطمئنا آن‌را تقویت هم می‌کند.
تحریم انتخابات، پیش از آنکه مربوط به مجلس نهم باشد، خواسته قلبی بیش از ۸۰ درصد مردم ایران از دستِ‌کم ۱۰ سال پیش به این طرف است.
اما ملتی که ۳۰ سال است عادت کرده خودش به خودش دروغ بگوید که نظام برای استخدام و یارانه‌دادن و اولویت‌دادن، به شناسنامه‌ها نگاه می‌کند و اگر رای نداده باشید، در اولویت نیستید و دولت نبض حیات و زندگی او را در اختیار دارد، جرات چنین تحریمی وجود نداشته.
از طرف دیگر خود همین آقای «عبدی» در سال‌های ۷۹ ـ۸۰ پیشنهاد خروج از حاکمیت را داد که نوعی تحریم از رنگ و لونی دیگر بود، اگرچه به آن عمل نشد.
اما نشان می‌دهد تحریم انتخابات و نظام به طریق اولی حرف دل مردم بوده و جرات بیان‌‌اش را نداشته‌اند. حالا که بعد از سال‌ها قحطی شجاعت، عده‌ای پیدا و پیش‌قدم شده و آن‌را علنا پیشنهاد و مطرح کرده‌اند، مردم هم فرصت همراهی با آن‌را مناسب یافته و بدان پیوسته‌اند.
حالا یک بیانیه هم در میان این‌همه دعوت و بیانیه حقیقی به‌فرض آقای «عبدی» جعلی باشد، این دلیل استراتژی اشتباه یا شکست خورده نیست و چیزی از اصل آن کم نمی‌کند.
 |
| عکس از اينجا |
دور اول، پس از نزدیک به یک سال بدون کم‌ترین دلیل و توضیح بر علت زندان، بنده خدا را آزاد کردند و دریغ از یک عذرخواهی خشک و خالی.
بار دوم هم مجبور شد به دوربین مخصوص آقای «مرتضوی» بگوید که در زندان به او خوش گذشته و از همه چیز راضی بوده است.
اما همه این‌ها باعث نمی‌شود که او امروز در کمال خون‌سردی اعلام کند: همه چی آرومه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر