ظاهرا این «کشیدن خاک به توبره»، تعبیری و تفسیری باشد از میزان قدرت سواره‌نظام یک پادشاه. در واقع می‌خواهد بگوید که تعداد سواران من آن‌قدر هست که اگر هر کدام «توبره» اسب خود را از خاک سرزمین طرف پر کند و ببرد، آن سرزمنین نابود خواهد شد.
سوابق تاریخی تا حدودی مشابه هم برای آن توان یافت.
می‌گویند «سلطان محمود» به سیده صاحبه ری پیغام داده بود که اگر چنین و چنان نکنی، خاک ری را به توبره خواهم کشید.
روایت داریم که وقتی «بخت‌نصر» بر اورشلیم غلبه یافت، دستور دارد که هر سربازی سپر خو را از زیگ بیابان پر کند و بر روی شهر بریزد. بدین طریق شهر زیر حاک مدفون شد.
در جایی هم خواندم که یک یاغی بعد از اختراع تفنگ، توبره اسبان را پر از خاک کرده به جای «سنگر» از آن استفاده کرده است.
باستانی پاریزی.اژدهای هفت‌سر.پاورقی ص ۱۴ و ۱۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر