سرمایه‌گذاری، جذب سرمایه؛ از رؤیا تا واقعیت
در روزهای گذشته، حسین موسویان، سفیر پیشین ایران در آلمان، در چند یادداشت، پیشنهاد سرمایه‌گذاری ۴ هزار میلیارد دلاری در اقتصاد ایران را مطرح کرده است!
همزمان، در برخی محافل رسانه‌ای و سیاسی، بحثی درباره امکان جذب یک‌هزار میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی برای ایران در جریان است؛ رقمی شگفت‌آور که نه با واقعیت اقتصاد جهانی همخوانی دارد، نه با ظرفیت اقتصاد ایران، و نه با تجربه باقی کشورها!
برای مقایسه، نگاهی به چین دومین اقتصاد بزرگ جهان با تولید ناخالص داخلی حدود ۱۷.۷ تریلیون دلار بیندازیم. چین در ۵ سال گذشته، مجموعاً حدود ۹۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی جذب کرده است، آن‌هم برای کشوری که از رشد پایدار، ثبات سیاست‌گذاری، زیرساخت‌های مدرن، و بازار مصرف عظیم برخوردار است.
حالا بزرگی اقتصاد ۱۷ هزار و ۷۰۰ میلیارد دلاری این کشور را با اقتصاد ۴٠٠ میلیارد دلاری ایران مقایسه کنیم. اقتصاد ایران کمتر از ٢.۵٪ اقتصاد چین است. به بیان دیگر، اقتصاد چین، ۴٠ برابر از اقتصاد ایران بزرگ‌تر است.
اگر چین با آن عظمت اقتصادی، در ۵ سال فقط حدود ٩٠٠ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی، یعنی سالانه به طور متوسط ١٨٠ میلیارد دلار جذب کرده است، ایران چگونه می‌تواند یک‌هزار میلیارد دلار جذب کند؟
برای روشن‌ترشدن بیشتر موضوع، این چند کشور دیگر را هم ببینیم: هند با اقتصادی افزون بر ۳.۷ تریلیون دلار، در سال ۲۰۲۳ حدود ۷۰ میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب کرده و مجموع پنج‌ساله‌اش حدود ۳۲۰ میلیارد دلار بوده‌است.
کل قاره آفریقا با بیش از ۵۰ کشور و جمعیتی بالغ بر ۱.۴ میلیارد نفر، در سال ۲۰۲۳ تنها ۵۵ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی جذب کرده است.
در چنین چشم‌اندازی، مطرح کردن جذب یک‌هزار میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی برای ایران چه معنایی دارد؟
سرمایه‌گذاری خارجی بدون ثبات سیاسی، امنیت حقوقی، تعامل با جهان، شفافیت اقتصادی و اصلاح ساختار قدرت، فقط یک رؤیاست.
در خوش‌بینانه‌ترین حالت، کسانی که از این ارقام نجومی برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی حرف می‌زنند، یا عدد نمی‌فهمند و یا روی بی‌خبری دیگران سرمایه‌گذاری می‌کنند!
©️توییتر مهدی پرپنجی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر