۳۱ خرداد ۱۳۶۰ طرح «عدم کفایت سیاسی بنی‌صدر» در مجلس اول با ۱۷۷ رای موافق، و یک رای مخالف تصویب شد. رای مخالف متعلق بود به «صلاح‌الدین بیانی» نماینده مردم «خواف» در مجلس.
این روزها که از آن روزهای پرالتهاب و جامعه احساسی و هیجان‌زده اندکی دور شده‌ایم، بازخوانی روایت‌های آن‌زمان و شناختن معدود انسان‌هایی که رنگ رسوایی عدم «همرنگی با جماعت» را به‌جان خریده، اما حاضر نشدند رایی به «ریا» بدهند، به‌شدت مورد نیاز است و به واکاوی «حقیقت» کمک شایانی خصوصا در امر سیاست می‌کند.
در ۴۴مین سال آن روز مناسب دیدم متن نطق این نماینده شجاع که حاضر نشده «همرنگ جماعت شود» را در مخالفت با آن طرح بازنشر کنم تا ببینیم عیار آدم‌ها کجاست و چیست:
رئیس مجلس هاشمی رفسنجانی: کسی به عنوان مخالف نمی‌خواهد صحبت کند؟
▪️بیانی: من ۵ دقیقه می‌خواهم صحبت کنم.
▫️رئیس: آقای بیانی بفرمایید.
▪️بیانی: بسم‌الله الرحمن الرحیم. خدایا به‌من توانائی آن‌را بده که حقیقت را بگویم و از این جَوّی که در اینجا ایجاد شده‌است، نترسم. من تا همین ساعت که اینجا بودم قصد صحبت به عنوان موافقت از آقای «بنی‌صدر» نداشتم. شاید رای به‌عنوان موافقت با بنی‌صدر می‌دادم. چون برای من الان ثابت است که ملت ایران هنوز «بنی‌صدر» را می‌خواهد (همهمه نمایندگان)
▪️و اما آن‌چه که مرا وادار کرد که در اینجا صحبت کنم، این بود که در اینجا آقای «دیالمه» اسنادی را ارائه داد که آقای «بنی‌صدر» در ۱۵ سال قبل فلان و فلان بوده، عضو «جبهه ملی» بوده، با فلان شخص رابطه داشته. با فلان کس چکار کرده است.
▪️من می‌خواهم ببینم وقتی که ما امام را مدیر و مدبر می‌دانیم، وقتی که به امام معتقدیم که حکم ریاست‌جمهوری «بنی‌صدر» را که امضاء کرده‌اند، حتما «تحقیق» کرده‌اند. حتما در مورد سابقه و علم و تدبیر ایشان در تمام این موارد تحقیق کرده‌اند. یا ما باید در تدبیر امام شک بکنیم یا در سیاست بنی‌صدر. ما در تدبیر امام هیچ شک نداریم. امام هم تا به حال ایشان را رد نکرده است.
▪️اگر نظری داده‌اند به‌عنوان یک نظر مشورتی داده‌اند، در اسلام نظر مشورتی تمام نظر‌ها مساوی است. در آن جائی که پیامبر (ص) جلسه تشکیل می‌داد، از همه یاران «مشورت» می‌خواست، هر کس هر نظری را که داشت می‌داد. هیچ‌وقت پیامبر (ع) نظر خودش را از نظر دیگران برتر نمی‌دانست. گاهی نظر علی بن ابیطالب (ع) گاهی نظر فاروق اعظم، و گاهی نظر بقیه اصحاب را قبول می‌کرد.
▪️در اینجا در این چندروز و از صبح افرادی که اینجا صحبت کردند گفتند که امام ایشان را رد کرده است. خیر، امام ردکردن ایشان را به نظر ما نمایندگان ملت واگذار کرده است. ما در اینجا باید خودمان تحقیق و بررسی بکنیم و به نتیجه برسیم که آیا ملت هواخواه «بنی‌صدر» هست یا نیست؟ ما باید در این مورد تحقیق بکنیم که آیا «بنی‌صدر» عدم سیاست داشت یا افرادی که با او درگیر بودند؟
▫️یکی از نمایندگان: آقای هاشمی آیا رئیس هیچ توضیحی نباید بدهد؟
▪️بیانی: در اینجا موضوعی که مطرح شد برای نخست‌وزیری آقای «رجائی» بود.
▫️رئیس: حق خودشان است و دارند بحث می‌کنند.
▪️بیانی: اگر من به‌جای «بنی‌صدر» بودم، اگر صد مرتبه هم مجلس نخست‌وزیر را رد می‌کرد، باز من برای صد‌ویکمین مرتبه معرفی می‌کردم. در آنجا این فشار مجلس بود که «بنی‌صدر» آقای «رجائی» را انتخاب کرد؛ و این عدم سیاست «بنی‌صدر» نبود.
▪️در مورد شورای‌عالی قضائی تذکر می‌داد و لازم بود که تذکر بدهد. من هم که نماینده هستم این وظیفه را دارم باید تذکر بدهد. تنظیم‌کننده قوا بود باید تذکر می‌داد. در آنجا هیچ اثر و نشانه بی‌سیاستی به‌نظر من در او پیدا نشد. غیر از این‌که مجلس از حزب خاصی اکثریت دارد و این حزب خاص از اول «بنی‌صدر» را نمی‌خواست. اما ملت ایران خواست؛ و یازده میلیون به او رای داد با آن تدبیری که امام از او می‌دانست، امام او را تایید کرد.
▪️امام اگر در آن زمان تحقیق نکرده‌اند، اصلا در مقابل خدا مسئول‌اند. اما من معتقدم امام تحقیق کرده‌اند و تدبیر و درستی و صداقت ایشان را دانسته‌اند. یعنی در آنجا در مورد «ولایت فقیه» هم که رای می‌داده، دلیل نبوده که تمام نمایندگان مجلس خبرگان به ولایت فقیه رای بدهند. اگر این‌طور بوده است که به رای‌گیری احتیاج نبوده است. هر کسی نظری دارد.
▪️بحث در این است که بعد از این‌که حکومتی و رژیمی پذیرفته شد، به آن وفادار شد. اگر قرار باشد در آنجا که به ولایت فقیه رای نداده است این، نظرش بوده است، بعد که این رژیم را پذیرفت الزام داشت نظر اکثریت را اجراء کند و به نظر من نظر اکثریت را تا به حال اجراء کرده است. و، چون من بیش از ۵ دقیقه قصد صحبت نداشتم به همین اندازه اکتفا می‌کنم و من با عدم صلاحیت سیاسی «بنی‌صدر» موافق نیستم و هنوز او را «سیاست‌مدار» مدبر برای ایران می‌دانم.
***
«صلاح‌الدین بیانی» ۱۳۱۷ در شهرستان خواف متولد شد و ۱۳۷۴ در مشهد درگذشت. او نماینده دوره اول مجلس از حوزه انتخابیه «خواف» از شهر «نشتیفان» خراسان بود. «رحمة‌الله علیه.
طرح «عدم کفایت سیاسی بنی‌صدر» رای ممتنع نداشت. اما ۱۲ نماینده مجلس از جمله مهدی بازرگان، ابراهیم یزدی، یدالله و عزت‌الله سحابی، احمد سلامتیان، علی‌اکبر معین‌فر، احمد غضنفرپور، سید محمدمهدی جعفری، محمد مجتهد شبستری، علی گلزاده غفوری، اعظم طالقانی، حسین انصاری‌راد، احمد صدر حاج سیدجوادی و هاشم صباغیان، که در روزهای بررسی طرح از ۲۶ تا ۳۱ خرداد نظر مخالف داشتند، در روز رای‌گیری در مجلس حاضر نشده‌اند و به اشتباه گفته می‌شود که این طرح ۱۲ رای ممتنع هم داشته‌است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر